Χαμογελούν στη φωτογραφία ο Παπακωνσταντίνου που παραδίνει το στικάκι με τον προϋπολογισμό κι ο Πετσάλνικος που το παραλαμβάνει. Γιατί όμως είναι μέσα στην καλή χαρά αυτοί οι τύποι αντί να τους ζεματάει το αναθεματισμένο μαραφέτι, που κλείνει μέσα του όση δυστυχία, σκληρότητα και πόνο για τους πιο ευάλωτους μπορεί να φανταστεί κανείς;
«Μισή νίκη της Μέρκελ» έγραψαν οι μισοί ανταποκριτές των Βρυξελλων. «Μισή ήττα» της είδαν οι άλλοι μισοί. Τι ακριβώς συνέβη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Πέμπτης και της Παρασκευής είναι μάλλον συνάρτηση ενός άλλου ερωτήματος: τι πραγματικά επεδίωκαν η Γερμανίδα καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος;
Παρά τις διαφωνίες σε υψηλούς τόνους που διατυπώθηκαν τις δύο τελευταίες εβδομάδες μετά τη γαλλογερμανική συμφωνία της Ντοβίλ για προώθηση μιας νέας αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισσαβόνας, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τελικά δεν χρειάστηκε να συζητήσουν και πάρα πολύ για να καταλήξουν σε μια απόφαση που ανοίγει την πόρτα για τη μετατροπή της Ε.Ε. σε κολαστήριο. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εξελίσσεται σε ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό.
Οι ηγέτες των 27 ενέκριναν με μάλλον συνοπτικές διαδικασίες τη θέσπιση των νέων οικονομικών κυρώσεων για τις χώρες που παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας ως προς το όριο 3% στο έλλειμμα, ως προς το όριο 60% στο δημόσιο χρέος αλλά και ως προς την «ανταγωνιστικότητα», όρο που ανοίγει τον δρόμο σε αυξημένη πολιτική επιτήρηση των οικονομικών πολιτικών που ακολουθεί κάθε κράτος – μέλος της Ε.Ε. Οι κυρώσεις συνίστανται: Πρώτον, στην προειδοποίηση για λήψη μέτρων ακόμη και εις βάρος χωρών που απλώς προσεγγίζουν τα όρια του Συμφώνου για έλλειμμα και χρέος. Δεύτερον, στην επιβολή προστίμου 0,2% του ΑΕΠ για διαπιστωμένη παραβίαση των ορίων. Τρίτον, στη διακοπή των χρηματοδοτήσεων από τα κοινοτικά ταμεία. Τέταρτον, και μάλλον σημαντικότερο, στην πολιτική «διαπόμπευση» και στην επιβολή προστίμων σε κράτη που αποκλίνουν από την νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία στις οικονομικές τους πολιτικές, π.χ. όταν επιτρέπουν «υπέρμετρη» αύξηση μισθών που «νοθεύει τον ανταγωνισμό».