Οι φωτογραφίες που ανεβάσαμε είναι από τις τεράστιες διαδηλώσεις που γίνονται αυτές τις μέρες στη Γαλλία εναντίον της νέας μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού που θέλει να τους επιβάλει η κυβέρνηση Σαρκοζί αυξάνοντας το όριο συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62..
Στην πάνω φωτογραφία φαίνονται 2 μαθητές λυκείου οι οποίοι έχουν ξαπλώσει στη μέση του δρόμου μπροστά από τους αστυνομικούς και φιλιούνται (διαδήλωση στο Παρίσι 21 Οκτωβρίου)
Στην κάτω όμως φωτογραφία που με εξέπληξε περισσότερο είναι μια γιαγιά και στο πλακάτ που κρατάει είναι ένα σκίτσο με μια (άλλη) γιαγιά κι ένα μικρό κοριτσάκι. Η γιαγιά λέει στη μικρή: εγώ στην ηλικία σου δούλευα ΗΔΗ και απαντάει το κοριτσάκι: εγώ στην ηλικία σου θα δουλεύω ΑΚΟΜΗ..
Η πραγματικότητα των Γάλλων συναγωνιστών μας είναι εξίσου σκληρή αλλά όπως παρουσιάζεται και στις φωτογραφίες δεν είναι απροσπέλαστη και σίγουρα δεν είναι ανίκητη. Δίνουν τώρα μια μάχη προσπαθώντας να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους..δεν είναι μακριά από εμάς όλο αυτό..Τέτοιες εικόνες μας δίνουν κουράγιο και μας πείθουν ότι ο λαός πια δεν υπομένει αλλά ΕΠΙΜΕΝΕΙ. Επιμένει να αγωνίζεται, επιμένει να διεκδικεί, επιμένει να ονειρεύεται..και θα προλάβω τους κακοπροαίρετους που θα πουν ότι πρόκειται για όνειρα θερινής νυκτός.
Το ίδιο μας έλεγαν και κάποιοι απαισιόδοξοι όταν στους αγώνες του άρθρου 16 βλέπαμε και εμπνεόμασταν από τους αντίστοιχους αγώνες των φοιτητών στη Γαλλία και προσπαθούσαν τότε να μας πείσουν ότι "έλα μωρέ και τι θα καταφέρουν κι αυτοί" (εννοώντας τι νομίζετε ότι θα καταφέρετε κι εσείς που τους "μιμείστε"). Και μετά όταν η τότε Γαλλική κυβέρνηση έκανε πίσω, όταν στη συνέχεια η ΝΔ εδώ πήρε πίσω την αναθεώρηση του άρθρου 16, τότε όλοι αυτοί το βούλωσαν και κοιτούσαν σαστισμένοι μη μπορώντας να εξηγήσουν πως γίνεται να υπάρχει τέλος σε όλη αυτήν την κατρακύλα. Μη με παρεξηγείτε δε λέω ότι τότε το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να κερδίσει τον πόλεμο, κέρδισε όμως μια τεράστια μάχη και έτσι ο αγώνας του έμεινε χαραγμένος πια στην ιστορία των φοιτητικών αγώνων.
Έτσι πιστεύω ότι και τώρα μπορούμε να βουλώσουμε τα στόματα των μίζερων και απαισιόδοξων συμπατριωτών μας που μετά την 5η Μάη μας έλεγαν "έλα μωρέ και τι έγινε που κατέβηκαν 250.000 άνθρωποι στο δρόμο" (η 2.000.000 Γάλλοι στην προκειμένη περίπτωση). Πότε ξανάδαν όλοι αυτοί οι εξυπνάκηδες τόσο κόσμο να αγωνίζεται συντεταγμένα για τον ίδιο σκοπό?
Μπορεί οι εκλογές να μας έχουν βάλει όλους σε άλλα απολίτικα τριπάκια το τελευταίο διάστημα αλλά ο αγώνας δε σταματά εδώ..δεν παραδίδουμε τα όπλα σε κανέναν..ο καιρός θα δείξει πως όποιος έχει κότσια και ψυχή ξέρει να μην το βάζει κάτω..
Εδώ θα βρείτε ένα εκτένες άρθρο και πολλές φωτογραφίες από τις γαλλικές διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών: http://www.boston.com/bigpicture/2010/10/france_on_strike.html
Κι ένα βιντεάκι για να πάρουμε φόρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου