ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

ήταν μάγος στην άρπα...

στους κάμπους της Κολομβίας δεν υπήρχε γιορτή χωρίς αυτόν...

μιά γιορτή,για να είναι γιορτή, έπρεπε να έχει και το Μεσέ Φιγκουερέντο,που τα δάχτυλά του χόρευαν ζωντανεύοντας κάθε σκοπό και ξεσηκώνοντας τα πόδια...

ένα βράδυ,σε ένα απόμερο μονοπάτι,του επιτέθηκαν ληστές...

πηγαίνοντας ο Μεσέ Φιγκουερέντο σε ένα γάμο καβάλα στο μουλάρι,σε ένα μουλάρι αυτός και σε ένα άλλο η άρπα,κλέφτες τον έριξαν κάτω και τον σάπισαν στο ξύλο...

την επόμενη μέρα κάποιος τον βρήκε πεταμένο στην άκρη του δρόμου...

ένα ράκος όλο λάσπες και αίματα,πιό πολύ πεθαμένος παρά ζωντανός...

και τότε εκείνο το ανθρώπινο κουρέλι ψέλλισε με ό,τι φωνή του είχε απομείνει:

-πήραν τα μουλάρια...

και ξαναψέλλισε:

-πήραν την άρπα...

και παίρνοντας μιά ανάσα γέλασε:

-αλλά δεν πήραν τη μουσική...